ZWROT NADPŁACONEGO WYNAGRODZENIA I SPOSÓB UWZGLĘDNIANIA WYNAGRODZENIA ZA CZAS POZOSTAWANIA BEZ PRACY W PODSTAWIE WYMIARU WYNAGRODZENIA CHOROBOWEGO
Kancelaria BWW reprezentowała pracodawcę w procesie o zwrot nadpłaconego wynagrodzenia w związku z uwzględnieniem przez pracodawcę wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w pełnej wysokości w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego.
Na mocy wyroku Sądu pracownika przywrócono do pracy i wypłacono mu jednorazowo wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy (kilka lat). Po kilku miesiącach pracy pracownik był niezdolny do pracy z powodu choroby. Pracodawca, ustalając podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego, uwzględnił w niej wynagrodzenie wypłacone za czas pozostawania bez pracy w pełnej wysokości, zamiast w kwocie ?proporcjonalnej?, przypadającej na okres 12 miesięcy poprzedzających okres niezdolności do pracy. Pracodawca wystąpił na drogę sądową celem zwrotu przez pracownika nadpłaconej kwoty wynagrodzenia. Główny spór w tej sprawie koncentrował się wokół zagadnienia sposobu liczenia podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego (zasiłku chorobowego).
Sąd uwzględnił powództwo, podzielając stanowisko i argumentację przedstawioną przez Kancelarię BWW. Uznał, że kwota wypłacona tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy nie może być wliczona w pełnej wysokości do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego w miesiącu, w którym pracownik został przywrócony do pracy, gdyż nie dotyczy ona wynagrodzenia za jeden miesiąc, lecz za cały okres pozostawania bez pracy. Jedynie skumulowany termin wypłaty tego wynagrodzenia przypada w miesiącu, w którym pracownik zostaje przywrócony do pracy. Zatem wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy powinno zostać ?podzielone? na wszystkie miesiące pozostawania pracownika bez pracy.