Aktualności

Konsolidacja w energetyce

Coraz więcej mówi się o konieczności podejmowania dalszych działań konsolidacyjnych w energetyce. Eksperci uważają, że wyjęcie aktywów węglowych odblokowałoby zdolności inwestycyjne producentów prądu. Pomysł utworzenia oddzielnej spółki energetycznej z aktywami węglowymi komentuje na łamach dzisiejszego wydania Dziennika Gazeta Prawna Łukasz Batory, partner w Kancelarii Banasik Woźniak i Wspólnicy.

Korzyści z gazowej Ostrołęki C

Przyłączenie Elektrowni Kozienice do sieci przesyłowej GAZ-SYSTEM będzie możliwe w ciągu kilku najbliższych lat. Czy takie przyłącze jest również możliwe dla Ostrołęki C?

Odpowiedzialność za śmieci po fotowoltaice zależy od umowy

Od kilku lat w Polsce dynamicznie wzrasta zainteresowanie wytwarzaniem energii elektrycznej w instalacjach fotowoltaicznych (PV). Coraz większa liczba paneli PV oznacza coraz większą ilość odpadów, powstających po okresie eksploatacji instalacji. Aktualnie brak jest szczególnych zasad zagospodarowania odpadów po zużytych instalacjach PV. Na kim zatem spoczywa odpowiedzialność za usunięcie z gruntu odpadów w postaci zużytych instalacji PV? W jaki sposób uregulować zagospodarowanie odpadów w umowie dzierżawy instalacji? Kwestie te komentuje dla BiznesAlert mec. Michał Legodziński z Kancelarii BWW.

Jaki będzie poziom cen w taryfach ENEA i PGE od początku kwietnia 2020 r.?

Proces zatwierdzania taryf na obrót energią elektryczną na rok 2020 zakończył się na początku stycznia tego roku. Taryfa na obrót energią elektryczną dla ENEA S.A., została zatwierdzona 30 grudnia 2019 r., zaś 3 stycznia 2020 r. – dla PGE Obrót. Ostatecznie zatem Prezes URE zatwierdził taryfy dla wszystkich spółek obrotu (także dla Tauron Sprzedaż Sp. z o.o. oraz Energa-Obrót S.A.). Taryfy dla ENEA oraz PGE nie zostały jednak, w przeciwieństwie do taryf dla pozostałych spółek obrotu, zatwierdzone na cały rok 2020, lecz jedynie na pierwszy kwartał roku 2020. Oznacza to, że dla pozostałych kwartałów spółki te muszą wystąpić do Prezesa URE z nowymi wnioskami taryfowymi. Na chwilę obecną nie jest zatem pewne, jaki będzie poziom cen energii stosowanych przez te spółki w pozostałych kwartałach 2020 r.

Aktualne taryfy ENEA oraz PGE obowiązują do 31 marca 2020 r. Aby spółki mogły stosować nowe rozliczenia od początku drugiego kwartału 2020, taryfy muszą zostać opublikowane najpóźniej 17 marca 2020 r. Wynika to z przepisów prawa energetycznego, zgodnie z którymi przedsiębiorstwo energetyczne wprowadza taryfę do stosowania nie wcześniej niż po upływie 14 dni i nie później niż do 45 dnia od opublikowania taryfy.

Uwzględniając czas potrzebny na przeprowadzenie przez Prezesa URE postępowania taryfowego można założyć, że wnioski taryfowe powinny zostać złożone przez ENEA i PGE co najmniej w połowie lutego. Można zatem przypuszczać, że spółki podjęły już działania związane z opracowaniem nowych wniosków.

Wiele wskazuje na to, że ENEA i PGE we wnioskach taryfowych dla pozostałych kwartałów 2020 r. domagać się będą zatwierdzenia cen na poziomie podobnym do wnioskowanego pierwotnie w grudniu 2019 r., a zatem cen, które gwarantowałyby tym spółkom pokrycie kosztów uzasadnionych prowadzenia działalności w zakresie obrotu energią. Można bowiem przypuszczać, że taryfy dla pierwszego kwartału 2020 nie pokrywają ENEA i PGE całości kosztów uzasadnionych obrotu energią w tym okresie.

Co prawda, ceny w taryfach dla pierwszego kwartału są wyższe niż ceny w taryfach dla roku 2018 (o ok. 19-20%), jednak wydaje się, że nie pokrywają one tym spółkom całości ponoszonych kosztów uzasadnionych. Wszystkie spółki obrotu ogłosiły komunikaty o zawiązaniu rezerw na pokrycie strat na obrocie energią, co może sugerować, że istnieje duże ryzyko ponoszenia straty na prowadzonej obecnie przez te spółki działalności.

Sytuacja, w której zatwierdzana przez Prezesa URE taryfa może nie gwarantować przedsiębiorstwu energetycznemu pokrycia całości kosztów uzasadnionych, rodzi wątpliwości pod kątem jej zgodności z Prawem energetycznym. Dodatkowo może powodować ryzyko ponoszenia strat finansowych po stronie przedsiębiorstwa. Uwzględniając zatem fakt, że Prezes URE nie zatwierdził taryf na poziomie wnioskowanym przez spółki w grudniu 2019 r., przy założeniu że poziom ten nie pokrywa kosztów uzasadnionych, należy się spodziewać, że spółki będą próbowały zdobyć solidne argumenty przemawiające za zatwierdzeniem przez Prezesa URE taryfy dla pozostałych kwartałów roku 2020 na poziomie pokrywającym koszty uzasadnione. Niewykluczone, że spółki przygotują szerszy materiał dowodowy, bowiem pójście tą samą ścieżką, co ostatnio może okazać się mało skuteczne. W szczególności, można przypuszczać, że spółki przeprowadzą dodatkowe analizy wewnętrzne lub też zlecą sporządzenie ekspertyz przez niezależnych rzeczoznawców, które uzasadnią przyjęcie cen na poziomie analogicznym do wnioskowanego pod koniec 2019 r.

Więcej o możliwych scenariuszach w zakresie cen energii na kolejne kwartały 2020 r. w rozmowie partnera w naszej Kancelarii, adwokata Łukasza Batorego z Interia:

https://biznes.interia.pl/gospodarka/news-wkrotce-nowa-batalia-o-ceny-energii,nId,4309559

Karty lunchowe dla pracowników – innowacja kontra podatki

9 lipca 2019 r. weszła w życie niewielka, lecz istotna, nowelizacja rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz.U. nr 60, poz. 279 ze zm.). Rozporządzenie to reguluje szczegółowe obowiązki pracodawcy w zakresie zapewnienia niektórym pracownikom posiłków i napojów w czasie pracy. Obowiązek ten dotyczy przede wszystkim pracowników, których praca wiąże się z istotnym wysiłkiem fizycznym. Ponadto rozporządzenie ustanawia szczegółowe wymogi, co do kaloryczności posiłków zatrudnianych przez pracodawcę.

Niezmiennie podstawową formą, w jakiej pracodawca może realizować ten obowiązek, jest wydanie pracownikowi jednego dania gorącego. Wydanie tego posiłku musi być zrealizowane w czasie regulaminowych przerw w pracy, najlepiej po ok. 3-4 godzinach pracy. Zmiana dotyczy jednak sytuacji, gdy pracodawca nie jest w stanie zrealizować swojego obowiązku w taki sposób. Pierwsza możliwość (ta akurat nie uległa zmianie), to przekazanie pracownikowi produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie. Druga natomiast, znacznie bardziej atrakcyjna i literalnie nowa w rozporządzeniu, to przekazanie pracownikowi bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku. Pracodawca może skorzystać z tej możliwości, jeśli „ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie”. Są to przede wszystkim sytuacje, gdy pracownicy nie zdążą zjeść posiłku podczas regulaminowej przerwy w pracy.

Nowelizacja wprowadza dwie istotne zmiany. Po pierwsze, potwierdzono możliwość stosowania przez pracodawców przedpłaconych kart lunchowych, którymi pracownicy będą mogli opłacić zakup posiłku profilaktycznego. W uzasadnieniu do nowelizacji rozporządzenia wskazano, że przez zmianę przepisów zapewniona będzie innowacyjność w zakładach pracy, i wydaje się, że efekt ten uda się osiągnąć. Karty przedpłacone są przecież rozwiązaniem wygodnym i korzystnym dla obu stron stosunku pracy.

Po drugie, brzmienie przepisu zostało dostosowane do treści art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2019, poz. 1387 ze zm.), który przewiduje zwolnienie z podatku dochodowego dla wartości otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, które pracodawca ma obowiązek realizować na podstawie przepisów BHP. Chodzi tu zatem właśnie o posiłki profilaktyczne. Zatem karta przedpłacona ma jeszcze jedną zaletę – wartość środków, które otrzymuje na nią pracownik jest zwolniona z PIT. Jest to korzystne dla pracownika, który uiści mniej podatku, ale też i dla pracodawcy, który nie musi uwzględniać środków przekazywanych na te karty przy opłacaniu zaliczek na podatek dochodowy. Rzeczywiście zatem wygląda na to, że nowelizacja rozporządzenia wprowadziła rozwiązanie innowacyjne i bardzo dogodne.

Jak zawsze, jest jednak jakieś „ale”, bo, jak wiadomo, diabeł tkwi w szczegółach. Otóż zwolnienie z podatku przysługuje jedynie wtedy, gdy środki na karcie są przeznaczane na zapewnienie posiłków profilaktycznych, o których mowa w rozporządzeniu w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. A rozporządzenie przewiduje szczegółowe wymagania co do wartości odżywczych tych posiłków. Jeśli dany posiłek ich nie spełni, nie będzie posiłkiem profilaktycznym, a więc nie będzie zapewniany na podstawie przepisów BHP i jego wartość nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku. Okazuje się zatem, że miało być nowocześnie i wygodnie, a stworzono tylko kolejne problemy i wątpliwości. Pracodawca, dając pracownikom przedpłacone karty, musi kontrolować, czy kupowane przez nich posiłki spełniają wymagania z rozporządzenia, gdyż na tej podstawie będzie ustalał, czy musi obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy, czy też nie. Oczywiście błąd w tej kwestii będzie obciążał pracodawcę jako płatnika zaliczek, zgodnie z odpowiednimi przepisami Ordynacji podatkowej. Potwierdzają to interpretacje podatkowe wydane na gruncie omówionych przepisów rozporządzenia.

Karty lunchowe wydają się niezwykle korzystnym rozwiązaniem dla zapewnienia pracownikom, których praca wiąże się z istotnym wysiłkiem fizycznym, posiłków profilaktycznych w sposób dla nich dogodny i pomysł ten zasługuje na pochwałę. Pracodawcy muszą jednak bardzo się natrudzić, by jednocześnie ich pracownicy mogli skorzystać ze zwolnienia z podatku w odniesieniu do środków przekazywanych im na tych kartach i tu uroki tego rozwiązania, niestety, bledną.

Podejmując zatem decyzję, czy wprowadzić takie karty przedpłacone, pracodawca musi mieć świadomość zagrożeń podatkowych z tym związanych i przeanalizować, na ile jest w stanie im zapobiec.

Wczytaj więcej